Dodający

Barycz to rzeka licząca sobie 133 km długości. Wpada ona do Odry na wysokości Wyszanowa. Barycz charakteryzuje się bardzo małym spadkiem, który wynosi średnio ok. 0, 035% i jest to jeden z najmniejszych spadków wśród polskich rzek. Było to przyczyną tworzenia się wzdłuż niej rozległych bagien, mokradeł, torfowisk i podmokłych łąk. Jej nazwa pochodzi najprawdopodobniej od starosłowiańskiego słowa bara, które oznacza bagno.

Jedną z największych jej ciekawostek, nawet na skalę europejską jest zjawisko bifurkacji. Wody tej rzeki w początkowym jej biegu pomiędzy Ostrowem a Kotłowem nie mają określonego kierunku odpływu lub też odpływają jednocześnie w dwóch kierunkach – na zachód przez Odolanów i Milicz do Odry (Barycz Właściwa) oraz na wschód uchodząc do Ołoboku i Prosny (Barycz Leniwa). Tak więc Barycz ma dwa ujścia do dwóch różnych rzek. Powierzchnia zlewni wynosi ponad 5,5 tys. Km2, z czego 38% przypada na Dolny Śląsk, a 62% na Wielkopolskę.

Obecny układ rzeczny jest daleki od pierwowzoru. Pierwotnie rzeka tworzyła liczne rozlewiska i płynęła wieloma korytami. Liczne dopływy i płaski teren zostały wykorzystane do budowy licznych stawów rybnych. Ingerencja człowieka ukształtowała na nowo krajobraz Doliny Baryczy. Na rzece pojawiły się liczne budowle hydrologiczne służące do piętrzenia i regulacji wody. Pojawiły się też wały przeciwpowodziowe. Jedyny nieobwałowany odcinek rzeki na którym zachowały się liczne starorzecza, a na którym Barycz meandruje to odcinek pomiędzy Miliczem a Sułowem.

Źródło: http://www.barycz.pl/index_turystyka.php?dzial=6